Hét DE BORGHT pand - een lange geschiedenis in het kort

Na 25 jaar DE BORGHT in een ander historisch pand in de Guldenstraat, verhuisden we onze winkel naar de Goswin de Stassartstraat, nummer 11. De plaats dat we nu onze tweede thuis mogen noemen, waar we interieurdromen tot leven doen komen en waar we als team elke dag kunnen samenwerken.

Maar vóór we ons settelden in dit gigantische stadspaleis, met de bloedmooie, bekende kapel, heeft dit pand een rijke geschiedenis mogen meemaken. Het is een lange geschiedenis, maar we vertellen hem graag in het kort.

Het 'Hotel Van der Gracht de Rommerswael', ook wel gekend als 'Hof van Wachtendonck' of meer recenter als 'Home Astrid', is een stadspaleis met een eeuwenoude geschiedenis.

De oudste teruggevonden documenten over dit pand dateren van het eind van de 16de eeuw toen Willen van Oranje Mechelen had ingenomen. Jan van Leyen, een katholieke weldoener en rijke Antwerpse ondernemer kocht in 1581 dit bebouwd perceel met twee naast elkaar gelegen woningen: het kleine huis (links), en het 'Groothuys' (rechts).

Dit domein maakte deel uit van een elitaire wijk van Mechelen waarin zich verschillende refuges, enkele voorname abdijen en residenties van aardsheren en juristen van de Grote Raad der Nederlanden (het hoogste rechtscollege) bevonden.

In 1606 werd het verkocht door de weduwe Leyen en maakte het domein een turbulente periode mee, waarin het meerdere malen werd verkocht, verhuurd, gesplitst, weer samengevoegd, schulden niet werden afgelost, enzovoort. In die periode woonde hier o.a. de pastoor van de St. Janskerk.

In 1649 werd het 'seker groot ende commodieus huys' openbaar verkocht aan Joannes van Wachtendonck, een rijke priester (een domproost) die stamde uit een aristocratische familie van Gelderland, en één van de acht geestelijke raadsheren van de Grote Raad. Hij voegde waarschijnlijk ook de mooie voorgevel aan het huis toe. 'Jean de Wachtendonck' werd in 1651 benoemd tot bisschop van Namen en in 1667 tot aartsbisschop van Mechelen, hij stierf echter nog voordat hij van zijn stoel bezit had kunnen nemen.

Het stadspaleis kwam in de handen van zijn neefje: Franciscus Cosmas van Wachtendonck, die burgemeester van Mechelen was en getrouwd was met Philippina Van der Gracht de Rommerswael. Hun zoon Jean-François bleef kinderloos en na die zijn overlijden kwam het in 1751 in de handen van zijn schoonbroer baron Roger Phillippe Van der Gracht de Rommerswael, heer van Vremde en Battenbroeck, die later ook het hoekhuis aan de Stassartstraat 9 erbij kocht.

In het begin van de 19de eeuw kwam het pand in de handen van 2 ongehuwde dochters van het geslacht Van der Gracht de Rommerswael, Albertine en Louise, die het hoekhuis (nr. 9) lieten slopen en er een eigentijdse woning lieten bouwen, daar gingen wonen en het stadspaleis verkochten.

Zo kwam het pand in 1840 in eigendom van de Clarissen (de Arme Klaren), die er in 1844 een nieuwe vleugel en een kapel (na aankoop van nog een smal huis aan de rechterkant) aanbouwden, en zo werd het oude stadspaleis een oord van stilte en gebed: een klooster met centrale binnenplaats, kloosteromgang en op de eerste en het tweede zolderverdiep kloostercellen voor de zusters. In het bijgebouw organiseerden de Arme Klaren-Colletinen ook een schooltje: "l'école des pauvres filles". In 1966 verlieten de Arme Klaren het pand en de stad.

in 1970 vormde Mariette Janssen het klooster om tot een bejaardentehuis 'Home Astrid' (genoemd naar het vorige huis op de Astridlaan in Mechelen), waar de kloostercellen werden ingericht als bejaardenkamers. Tot 2015 werd het door Mariette, haar dochter en kleindochters uitgebaat als luxueus rusthuis.

Na een intense verbouwing, onder de kundige leiding van Veerle Van Eycken, werden de deuren in April 2016 terug geopend. Vandaag omhelst dit stadspaleis decoratie- en bloemenzaak DE BORGHT en studentenhuis Home Astrid.

Ondertussen genieten we al een mooie vijf jaar van deze locatie en genieten we met volle teugen van het pand.